چرا در بعضی روابط، همیشه یکی از طرفین تلاش میکند؟
پاسخ به این سوال ساده نیست و عوامل متعددی میتوانند در آن نقش داشته باشند. در اینجا 19 نکته را بررسی میکنیم که میتواند این پویایی نابرابر را توضیح دهد:
- ✔️
عدم تعهد یکسان:
یکی از طرفین ممکن است به اندازه دیگری متعهد به رابطه نباشد. - ✔️
تفاوت در سبکهای دلبستگی:
سبک دلبستگی ناایمن (اجتنابی یا مضطرب) میتواند منجر به عدم تلاش یا تلاش بیش از حد شود. - ✔️
ترس از صمیمیت:
یکی از طرفین ممکن است از صمیمیت و آسیبپذیری ترس داشته باشد و به همین دلیل از تعامل عمیقتر اجتناب کند. - ✔️
مشکلات ارتباطی:
عدم توانایی در برقراری ارتباط موثر و با صداقت میتواند منجر به سوء تفاهم و فاصله شود. - ✔️
عدم قدردانی:
وقتی تلاشهای یک طرف نادیده گرفته میشود، انگیزه او برای ادامه دادن کاهش مییابد. -
1. عدم تعادل در نیازها و انتظارات
یکی از دلایل اصلی، تفاوت در نیازها و انتظارات طرفین از رابطه است. ممکن است یک نفر نیاز به صمیمیت بیشتر، توجه بیشتر یا حمایت عاطفی بیشتر داشته باشد، در حالی که دیگری این نیازها را درک نکند یا نتواند برآورده کند.
این عدم تعادل باعث میشود که فردی که نیازهایش برآورده نمیشود، تلاش بیشتری برای حفظ رابطه و جلب توجه طرف مقابل انجام دهد.
در این حالت، طرف مقابل ممکن است تصور کند که نیازی به تلاش ندارد، زیرا رابطه به هر حال حفظ میشود.
در واقع، این موضوع میتواند منجر به احساس نارضایتی و سرخوردگی در طرفی شود که بیشتر تلاش میکند.
این احساسات، به مرور زمان، میتوانند باعث فرسودگی و از بین رفتن علاقه شوند.
پس، شناخت نیازها و انتظارات هر دو طرف، و تلاش برای برآورده کردن آنها، امری ضروری است.
این شناخت، نیازمند ارتباط باز و با صداقت بین طرفین است.
2. الگوهای رفتاری ناآگاهانه
گاهی اوقات، الگوهای رفتاری ناآگاهانه در دوران کودکی یا روابط قبلی، باعث میشوند که یک نفر به طور ناخودآگاه نقش “تلاشکننده” را در رابطه بپذیرد.
مثلا فردی که در کودکی برای جلب توجه والدینش تلاش زیادی میکرده، ممکن است این الگو را در روابط بزرگسالی خود نیز تکرار کند.
این افراد ممکن است احساس کنند که باید برای اثبات ارزشمندی خود، دائماً در حال تلاش باشند.
در این حالت، طرف مقابل ممکن است این رفتار را پذیرفته و به آن عادت کند، بدون اینکه متوجه بار سنگینی که بر دوش فرد تلاشکننده است، باشد.
شناخت این الگوها و تلاش برای تغییر آنها، میتواند به ایجاد یک رابطه سالمتر و متوازنتر کمک کند.
مشاوره با یک متخصص، میتواند در این زمینه بسیار مفید باشد.
آگاهی از این الگوها، اولین قدم برای تغییر آنها است.
3. ترس از دست دادن رابطه
ترس از دست دادن رابطه، یکی دیگر از دلایل رایج برای تلاش بیش از حد در یک رابطه است. فردی که از تنهایی یا از دست دادن عشق میترسد، ممکن است حاضر باشد هر کاری برای حفظ رابطه انجام دهد.
این ترس میتواند باعث شود که فرد از نیازها و خواستههای خود چشمپوشی کند و تمام تمرکز خود را بر روی خوشحال کردن طرف مقابل بگذارد.
در این حالت، رابطه به یک وابستگی ناسالم تبدیل میشود که در آن، یکی از طرفین قدرت بیشتری دارد.
غلبه بر این ترس و تقویت حس خودارزشمندی، میتواند به فرد کمک کند تا در رابطه، تعادل بیشتری برقرار کند.
یادگیری این که ارزش شما به عنوان یک انسان، وابسته به حضور یا عدم حضور یک فرد خاص در زندگی شما نیست، بسیار مهم است.
داشتن عزت نفس سالم، به شما اجازه میدهد که برای خودتان ارزش قائل شوید و از نیازهای خودتان نیز مراقبت کنید.
4. کمبود اعتماد به نفس
کمبود اعتماد به نفس میتواند باعث شود که فرد احساس کند لایق عشق و توجه نیست. این احساس میتواند منجر به تلاش بیش از حد برای جلب توجه و تأیید طرف مقابل شود.
فردی که اعتماد به نفس پایینی دارد، ممکن است فکر کند که باید دائماً در حال اثبات خود باشد و نشان دهد که لایق دوست داشته شدن است.
این تلاش میتواند به شکلهای مختلفی بروز پیدا کند، از جمله قربانی کردن نیازهای خود، پذیرفتن رفتارهای نامناسب و یا تلاش برای راضی نگه داشتن طرف مقابل به هر قیمتی.
تقویت اعتماد به نفس، از طریق خودشناسی، پذیرش نقاط قوت و ضعف خود و تمرکز بر دستاوردها، میتواند به فرد کمک کند تا در رابطه، احساس قدرت و ارزشمندی بیشتری داشته باشد.
به خودتان یادآوری کنید که شما ارزشمند هستید، حتی بدون تلاش بیش از حد برای جلب توجه دیگران.
روی نقاط قوت خود تمرکز کنید و به خودتان اجازه دهید که اشتباه کنید و از اشتباهات خود درس بگیرید.
5. ویژگیهای شخصیتی
برخی از ویژگیهای شخصیتی، مانند تمایل به راضی نگه داشتن دیگران (people-pleasing)، میتواند باعث شود که فرد به طور طبیعی، تلاش بیشتری در روابط خود انجام دهد.
این افراد معمولاً به نیازها و خواستههای دیگران اهمیت زیادی میدهند و سعی میکنند تا حد امکان، از ایجاد ناراحتی برای دیگران جلوگیری کنند.
در نتیجه، ممکن است نیازهای خود را نادیده بگیرند و تمام انرژی خود را صرف خوشحال کردن طرف مقابل کنند.
در حالی که همدلی و مهربانی، صفات ارزشمندی هستند، باید این ویژگیها با خودآگاهی و مراقبت از خود همراه باشند.
